De vloer is tegelbaar / Le sol est carrelable !
Door: Gorgny
Blijf op de hoogte en volg Floor
16 Mei 2016 | Frankrijk, Ressons-le-Long
(français en bas)
Na twee weken in spanning te hebben gezeten over of onze Fermacell vloer nog wel betegeld kon worden, kwam afgelopen zondag eindelijk de tegellegger langs en die gaf het verlossende oordeel: de vloer kan toch betegeld worden !!!! Hij gaat er een dikke laag flexibele lijm op smeren en wat bredere voegen en dan zou het wel moeten kunnen. Opluchting alom!
Maar door het probleem met de vloer zijn we tijdens het hemelvaartweekend totaal niet aan het isoleren van de keuken toegekomen.
Eerst hebben we de vloer in de woonkamer afgelegd en dat ging al veel langzamer dan gedacht omdat we - hoewel er hier parket komt en het dus minder erg is - toch ons best hebben gedaan om de boel zo stabiel mogelijk te krijgen: dus her en der stukjes hout of isolatie eronder, isolatie langs de randen opnieuw en soms vervangen door vermaspha....
En toen zijn we drie dagen alleen maar met de gang bezig geweest. We werden er helemaal wanhopig van!!! Sylvain heeft eerst uitgetekend hoe we de platen het beste konden versnijden, heeft toen alles gesneden en de puzzel gelegd zodat we konden kijken waar de probleempunten zaten. Vervolgens hebben we alles genummerd en er weer uitgehaald om te proberen de verende isolatie bij de deuren te verhelpen. Op sommige plekken hebben we tot op de egalisatiekorrels de isolatie eruit gesneden om de korrels vlakker te maken. Soms hebben we een laag isolatie vervangen door Fermacell korrels om de goede hoogte te hebben om het laatste laagje isolatie op te leggen. Maar de heuvels en dalen die onder de vloerverwarmingsbuizen zaten konden we natuurlijk niet verhelpen.
We deden meerdere uren over één vierkante meter gang. En dat alles zonder te weten of het nog de moeite waard was. Het enige wat ons af en toe opbeurde was een rondje door onze prachtige tuin waar alles in bloei staat en het heerlijk ruikt naar de bloesems van de Lila-struik.
We kregen dit weekend hulp van de moeder van Sylvain die uiteindelijk vooral in de tuin bezig is geweest. Ze heeft vreselijk veel onkruid gewied en zaterdag konden we zowaar de aardbijenplantjes van Soissons overzetten naar Gorgny en tomaten en courgettes planten.
Toen het weekend voorbij was was ik zowaar blij om weer naar mijn werk te gaan om even "uit te rusten" van de verbouwing!
En toen stond het pinksterweekend al weer voor de deur. Op zaterdagochtend moesten we eerst naar de markt dus waren we pas laat op de bouw. Om 11u30 zou de tegellegger komen. Ondertussen knutselden we de aansluiting tussen het gewone verwarmingsnetwerk en de vloerverwarming. Om 12u nog steeds geen tegelleger. Natuurlijk was ik het telefoonnummer vergeten, dus reed Sylvain naar zijn ouders om het op te zoeken. Hij had wat onvoorziene zaken gehad die ochtend en was ons glad vergeten. De afspraak werd verzet naar "de loop van de middag". Aan het einde van de middag was hij nog steeds niet langs geweest en kregen we eindelijk een belletje: hij zou zondag aan het eind van de ochtend langs komen. Zo zaten we dus nog langer in spanning.
Wij gingen ondertussen aan de slag met de metalstuts om de muren te kunnen isoleren. Eerst op de plafondbalken een rail, daarna met een schietlood en daarna de "montants" (verticale C-profiel stuts) ertussen. Dat ging véééél langzamer dan gedacht. Eigenlijk is dat telkens weer zo als we een nieuwe klus beginnen. Je moet eerst het wiel weer uitvinden en pas als je het een beetje door hebt schiet het wat beter op. Bovendien is bij ons geen muur of balk is recht en je moet dus voortdurend keuzes maken en prutsen met stukjes hout ertussen en zo. Bovendien wisten we niet of de rail op de grond kon blijven zitten omdat we nog niet wisten wat we verder met de vloer moesten doen.
Zondagochtend heb ik eerst hardgelopen en is Sylvain naar een rommelmarkt geweest. Daarna was het hoog tijd om gras verder te maaien. Om het hele terrein te maaien zijn we dik 2 uur bezig. En met alle zon en regen die we de laatste tijd gehad hebben, plus het feit dat we geen echt gazongras hebben maar weiland gras moeten we echt minstens één keer per week maaien. Ondertussen heb ik reparatiewerkzaamheden aan het buitenkraantje uitgevoerd. Dat is van de winter bevroren. Het water was afgesloten, maar het zal nog wat in de leiding gezeten hebben en je zag de bolle stukken met scheuren waar het ijs heeft uitgezet duidelijk zitten. Uiteindelijk had ik natuurlijk nét het goede koppelstukje niet dus het klusje is weer in de ijskast gezet en moet op later moment afgemaakt worden.
Om 12u00 eindelijk het verlossende woord van de tegellegger en toen konden we met frisse moed verder met de isolatie. Die schoot nog steeds niet op en 's avonds - na een welverdiend uitje naar de pizzeria om het goede nieuws te vieren - hebben we nog dik twee uur op internet gezocht naar uitleg over hoe voorzetmuren te maken met metal stuts en Fermacell. Weer veel te lang doorgegaan natuurlijk en er de hele nacht van gedroomd.
Op maandag weer verder met de stuts. En zoals gebruikelijk wanneer we met een nieuw hoofdstuk beginnen weer van alles dat we de dag ervoor hadden gedaan veranderd !! Uiteindelijk gaan we de platen allemaal verticaal gebruiken en de overgangen op een dubbele stut laten vallen (om de meter) met daartussenin op 50 cm een enkele stut. Maar daarbij moet je rekening houden met ramen, gaten voor afzuigkap en ontluchting, dikke balken, etc. En op internet las ik dat we het beste zoveel mogelijk proberen te voorkomen dat gezaagde Fermacell platen met elkaar verlijmd moeten worden, want je moet namelijk een perfecte rechte zaagsnede maken om geen problemen te krijgen. De overgangen mogen namelijk maar 1 mm speling hebben.
Na een babbeltje met de buurman in Soissons (schildersbedrijf) ontdekten we bovendien dat overal waar de rails direct met de muur in aanraking komen (bijvoorbeeld bij de haard), we een soort plastic eronder moeten stoppen om te voorkomen dat er condens kan ontstaan waar de rails van gaan roesten. En dat plastic hadden we natuurlijk niet en de bouwmarkten waren dicht vanwege pinksteren.
Ik ben vervolgens aan de slag gegaan met de isolatieplaten. Die zijn 12 cm dik en moeten dus telkens ingesneden worden en in de stuts worden gepropt. Ik ben met een lullig hoekje begonnen en daar meerdere uren mee bezig geweest. Het is echt tergend langzaam en de verticale stuts bewegen heen en weer. Volgens Fermacell mogen we ze niet aan de horizontale rails vastmaken, omdat het huis moet kunnen werken. Dat leek ons een goed idee voor het plafond, maar voor de vloer zien we het nut er niet van in. Die kan niet werken in verticale richting. We wilden ze dus vastzetten, maar toen kwamen we tot de ontdekking dan we met onze professionele knijptang wel twee verticale stuts aan elkaar kunnen maken, maar niet de verticale stuts aan de horizontale rails, omdat de tang te groot is om er tussen te passen..... *kreun* !!!!
'S Middags hebben we de vloerplaten van de gang er voor de 3e keer uitgehaald en er weer ingelegd, maar dit keer gelijmd en daarbij zo goed mogelijk geprobeerd met stukjes plastic plint de hoogteverschillen op te vangen. Het laatste stukje ligt er nog niet in, omdat de loodgieter misschien nog de aan en afvoer van twee verwarmingscircuits moet wisselen, maar over de rest hebben we uiteindelijk toch weer 3 uur gedaan.
Tot slot heeft Sylvain - beter laat dan nooit - de stukjes balk die achter de isolatie verdwijnen behandeld tegen ongedierte. Alleen jammer dat we dat niet meer onder de rails kunnen doen, want die zijn er al opgeschroefd.
Alle lange weekenden zijn nu op, maar er is nog heel veel werk voor onze volgende deadline: de tegelzetter die pas half juli kan komen. Maar dan moeten de muren in de keuken én de badkamer af zijn en als het zo langzaam blijft gaan als dit weekend wordt dat nog een race tegen de klok. En gezien het feit dat we pas een keuken kunnen monteren en trap kunnen plaatsen nadat de vloer betegeld is denk ik dat we het wel kunnen vergeten om vóór 30 juli te verhuizen.
Volgend weekend hebben we weer eens een weekend vrij en gaan we naar een zangworkshop. Af en toe uitrusten is ook belangrijk.
Wordt dus vervolgd over twee weken.
-----------------------------------------
Je suis trop fatiguée pour traduire tout le texte néerlandais, mais voici le résumé:
- Après avoir passé 2 semaines entre espoir et désespoir, le carreleur est enfin venu ce dimanche pour voir notre sol Fermacell et nous a décrété qu'il était possible de le carreler, moyennant une couche de colle flexible un peu plus épaisse et des joints assez larges. Vous imaginez notre soulagement. Cependant, il ne pourra venir que à la mi-juillet, donc je pense qu'il est cuit pour aménager avant le 30.
- Compte tenu des problèmes de sol, nous n'avons pas du tout travaillé sur l'isolant pendant le pont de l'Ascenscion. Au lieu de ça, nous avons passé des heures et des heures à tenter d'améliorer le sol du couloir, sans toutefois le coller. Nous voulions l'avis du carreleur sur la cuisine avant de coller, pour pouvoir éventuellement changer d'option et faire couler une chape ultrafine (mais qui nous aurait coûté environ 800 euros pour 10 m carré).
- Heureusement, notre jardin est au plus beau en ce moment, et pour se remonter le morale de temps en autre, nous allions faire un tour du jardin.
- Nous avons eu de l’aide de notre cuisinière préférée qui s’est transformée en jardinière préférée. Elle a enlevé des tonnes de mauvais herbes (surtout de la renoncule) et a planté nos fraisiers déplacés depuis Soissons. Elles se plaisent à Gorgny dans la très bonne terre et au soleil, car elles ont beaucoup poussé en une semaine. Nous avons aussi planté des courgettes et des tomates.
- Le weekend de la Pentecôte nous avons enfin commencé à monter les rails pour pouvoir doubler le mur d’isolant. Comme chaque fois que nous changeons de type de travail, il a fallu réinventer la roue et cela prend BEAUCOUP de temps. Dimanche soir nous avons donc fait beaucoup de recherches sur internet pour trouver des informations concernant comment faire. Ce n’est pas facile, compte tenu du fait que aucun mur ni poutre est droit et que les fenêtres se trouvent dans un mur de 50 cm d’épaisseur. Finalement nous allons mettre les joints des plaques Fermacell (1m de large) sur des double montants. Et entre les double montants nous allons mettre un montant simple à maximum 62,5 cm d’écart. Cependant, les plaques d’isolant font 1m22 sur 57,4 cm. Non, ce n’est pas une blague ! Je ne sais pas qui a pu imaginer des dimensions pareilles !!! Et comme l’isolant fait 12cm, ce qui égale l’épaisseur totale prévu pour le doublage du mur, il faut en plus essayer de l’emboiter dans les montants pour ne pas avoir de pont thermique. En même temps il faut éviter de passer devant les ouvertures des fenêtres, les trous pour la hotte et pour l’aération et contourner la grosse poutre et la cheminée pour ne pas mentionner la pierre d’évier… Et comme cerise sur le gâteau, nous avons appris sur internet qu’il faut surtout essayer d’éviter d’avoir à coller deux bords de plaques de Fermacell découpé, à moins d’être capable de faire une découpe parfaitement droite… ce de quoi nous doutons un peu. Donc en résumé : course à obstacles et travail qui n’avance pas garantie.
Bref, ça n’avance pas et nous allons encore devoir bosser dur pour avoir terminé les murs de la cuisine et de la salle de bains avant que le carreleur ne puisse venir carreler les sols.
Le weekend prochain nous nous offrons un petit peu de repos et nous allons faire un stage de chant.
À suivre donc dans deux semaines.
Na twee weken in spanning te hebben gezeten over of onze Fermacell vloer nog wel betegeld kon worden, kwam afgelopen zondag eindelijk de tegellegger langs en die gaf het verlossende oordeel: de vloer kan toch betegeld worden !!!! Hij gaat er een dikke laag flexibele lijm op smeren en wat bredere voegen en dan zou het wel moeten kunnen. Opluchting alom!
Maar door het probleem met de vloer zijn we tijdens het hemelvaartweekend totaal niet aan het isoleren van de keuken toegekomen.
Eerst hebben we de vloer in de woonkamer afgelegd en dat ging al veel langzamer dan gedacht omdat we - hoewel er hier parket komt en het dus minder erg is - toch ons best hebben gedaan om de boel zo stabiel mogelijk te krijgen: dus her en der stukjes hout of isolatie eronder, isolatie langs de randen opnieuw en soms vervangen door vermaspha....
En toen zijn we drie dagen alleen maar met de gang bezig geweest. We werden er helemaal wanhopig van!!! Sylvain heeft eerst uitgetekend hoe we de platen het beste konden versnijden, heeft toen alles gesneden en de puzzel gelegd zodat we konden kijken waar de probleempunten zaten. Vervolgens hebben we alles genummerd en er weer uitgehaald om te proberen de verende isolatie bij de deuren te verhelpen. Op sommige plekken hebben we tot op de egalisatiekorrels de isolatie eruit gesneden om de korrels vlakker te maken. Soms hebben we een laag isolatie vervangen door Fermacell korrels om de goede hoogte te hebben om het laatste laagje isolatie op te leggen. Maar de heuvels en dalen die onder de vloerverwarmingsbuizen zaten konden we natuurlijk niet verhelpen.
We deden meerdere uren over één vierkante meter gang. En dat alles zonder te weten of het nog de moeite waard was. Het enige wat ons af en toe opbeurde was een rondje door onze prachtige tuin waar alles in bloei staat en het heerlijk ruikt naar de bloesems van de Lila-struik.
We kregen dit weekend hulp van de moeder van Sylvain die uiteindelijk vooral in de tuin bezig is geweest. Ze heeft vreselijk veel onkruid gewied en zaterdag konden we zowaar de aardbijenplantjes van Soissons overzetten naar Gorgny en tomaten en courgettes planten.
Toen het weekend voorbij was was ik zowaar blij om weer naar mijn werk te gaan om even "uit te rusten" van de verbouwing!
En toen stond het pinksterweekend al weer voor de deur. Op zaterdagochtend moesten we eerst naar de markt dus waren we pas laat op de bouw. Om 11u30 zou de tegellegger komen. Ondertussen knutselden we de aansluiting tussen het gewone verwarmingsnetwerk en de vloerverwarming. Om 12u nog steeds geen tegelleger. Natuurlijk was ik het telefoonnummer vergeten, dus reed Sylvain naar zijn ouders om het op te zoeken. Hij had wat onvoorziene zaken gehad die ochtend en was ons glad vergeten. De afspraak werd verzet naar "de loop van de middag". Aan het einde van de middag was hij nog steeds niet langs geweest en kregen we eindelijk een belletje: hij zou zondag aan het eind van de ochtend langs komen. Zo zaten we dus nog langer in spanning.
Wij gingen ondertussen aan de slag met de metalstuts om de muren te kunnen isoleren. Eerst op de plafondbalken een rail, daarna met een schietlood en daarna de "montants" (verticale C-profiel stuts) ertussen. Dat ging véééél langzamer dan gedacht. Eigenlijk is dat telkens weer zo als we een nieuwe klus beginnen. Je moet eerst het wiel weer uitvinden en pas als je het een beetje door hebt schiet het wat beter op. Bovendien is bij ons geen muur of balk is recht en je moet dus voortdurend keuzes maken en prutsen met stukjes hout ertussen en zo. Bovendien wisten we niet of de rail op de grond kon blijven zitten omdat we nog niet wisten wat we verder met de vloer moesten doen.
Zondagochtend heb ik eerst hardgelopen en is Sylvain naar een rommelmarkt geweest. Daarna was het hoog tijd om gras verder te maaien. Om het hele terrein te maaien zijn we dik 2 uur bezig. En met alle zon en regen die we de laatste tijd gehad hebben, plus het feit dat we geen echt gazongras hebben maar weiland gras moeten we echt minstens één keer per week maaien. Ondertussen heb ik reparatiewerkzaamheden aan het buitenkraantje uitgevoerd. Dat is van de winter bevroren. Het water was afgesloten, maar het zal nog wat in de leiding gezeten hebben en je zag de bolle stukken met scheuren waar het ijs heeft uitgezet duidelijk zitten. Uiteindelijk had ik natuurlijk nét het goede koppelstukje niet dus het klusje is weer in de ijskast gezet en moet op later moment afgemaakt worden.
Om 12u00 eindelijk het verlossende woord van de tegellegger en toen konden we met frisse moed verder met de isolatie. Die schoot nog steeds niet op en 's avonds - na een welverdiend uitje naar de pizzeria om het goede nieuws te vieren - hebben we nog dik twee uur op internet gezocht naar uitleg over hoe voorzetmuren te maken met metal stuts en Fermacell. Weer veel te lang doorgegaan natuurlijk en er de hele nacht van gedroomd.
Op maandag weer verder met de stuts. En zoals gebruikelijk wanneer we met een nieuw hoofdstuk beginnen weer van alles dat we de dag ervoor hadden gedaan veranderd !! Uiteindelijk gaan we de platen allemaal verticaal gebruiken en de overgangen op een dubbele stut laten vallen (om de meter) met daartussenin op 50 cm een enkele stut. Maar daarbij moet je rekening houden met ramen, gaten voor afzuigkap en ontluchting, dikke balken, etc. En op internet las ik dat we het beste zoveel mogelijk proberen te voorkomen dat gezaagde Fermacell platen met elkaar verlijmd moeten worden, want je moet namelijk een perfecte rechte zaagsnede maken om geen problemen te krijgen. De overgangen mogen namelijk maar 1 mm speling hebben.
Na een babbeltje met de buurman in Soissons (schildersbedrijf) ontdekten we bovendien dat overal waar de rails direct met de muur in aanraking komen (bijvoorbeeld bij de haard), we een soort plastic eronder moeten stoppen om te voorkomen dat er condens kan ontstaan waar de rails van gaan roesten. En dat plastic hadden we natuurlijk niet en de bouwmarkten waren dicht vanwege pinksteren.
Ik ben vervolgens aan de slag gegaan met de isolatieplaten. Die zijn 12 cm dik en moeten dus telkens ingesneden worden en in de stuts worden gepropt. Ik ben met een lullig hoekje begonnen en daar meerdere uren mee bezig geweest. Het is echt tergend langzaam en de verticale stuts bewegen heen en weer. Volgens Fermacell mogen we ze niet aan de horizontale rails vastmaken, omdat het huis moet kunnen werken. Dat leek ons een goed idee voor het plafond, maar voor de vloer zien we het nut er niet van in. Die kan niet werken in verticale richting. We wilden ze dus vastzetten, maar toen kwamen we tot de ontdekking dan we met onze professionele knijptang wel twee verticale stuts aan elkaar kunnen maken, maar niet de verticale stuts aan de horizontale rails, omdat de tang te groot is om er tussen te passen..... *kreun* !!!!
'S Middags hebben we de vloerplaten van de gang er voor de 3e keer uitgehaald en er weer ingelegd, maar dit keer gelijmd en daarbij zo goed mogelijk geprobeerd met stukjes plastic plint de hoogteverschillen op te vangen. Het laatste stukje ligt er nog niet in, omdat de loodgieter misschien nog de aan en afvoer van twee verwarmingscircuits moet wisselen, maar over de rest hebben we uiteindelijk toch weer 3 uur gedaan.
Tot slot heeft Sylvain - beter laat dan nooit - de stukjes balk die achter de isolatie verdwijnen behandeld tegen ongedierte. Alleen jammer dat we dat niet meer onder de rails kunnen doen, want die zijn er al opgeschroefd.
Alle lange weekenden zijn nu op, maar er is nog heel veel werk voor onze volgende deadline: de tegelzetter die pas half juli kan komen. Maar dan moeten de muren in de keuken én de badkamer af zijn en als het zo langzaam blijft gaan als dit weekend wordt dat nog een race tegen de klok. En gezien het feit dat we pas een keuken kunnen monteren en trap kunnen plaatsen nadat de vloer betegeld is denk ik dat we het wel kunnen vergeten om vóór 30 juli te verhuizen.
Volgend weekend hebben we weer eens een weekend vrij en gaan we naar een zangworkshop. Af en toe uitrusten is ook belangrijk.
Wordt dus vervolgd over twee weken.
-----------------------------------------
Je suis trop fatiguée pour traduire tout le texte néerlandais, mais voici le résumé:
- Après avoir passé 2 semaines entre espoir et désespoir, le carreleur est enfin venu ce dimanche pour voir notre sol Fermacell et nous a décrété qu'il était possible de le carreler, moyennant une couche de colle flexible un peu plus épaisse et des joints assez larges. Vous imaginez notre soulagement. Cependant, il ne pourra venir que à la mi-juillet, donc je pense qu'il est cuit pour aménager avant le 30.
- Compte tenu des problèmes de sol, nous n'avons pas du tout travaillé sur l'isolant pendant le pont de l'Ascenscion. Au lieu de ça, nous avons passé des heures et des heures à tenter d'améliorer le sol du couloir, sans toutefois le coller. Nous voulions l'avis du carreleur sur la cuisine avant de coller, pour pouvoir éventuellement changer d'option et faire couler une chape ultrafine (mais qui nous aurait coûté environ 800 euros pour 10 m carré).
- Heureusement, notre jardin est au plus beau en ce moment, et pour se remonter le morale de temps en autre, nous allions faire un tour du jardin.
- Nous avons eu de l’aide de notre cuisinière préférée qui s’est transformée en jardinière préférée. Elle a enlevé des tonnes de mauvais herbes (surtout de la renoncule) et a planté nos fraisiers déplacés depuis Soissons. Elles se plaisent à Gorgny dans la très bonne terre et au soleil, car elles ont beaucoup poussé en une semaine. Nous avons aussi planté des courgettes et des tomates.
- Le weekend de la Pentecôte nous avons enfin commencé à monter les rails pour pouvoir doubler le mur d’isolant. Comme chaque fois que nous changeons de type de travail, il a fallu réinventer la roue et cela prend BEAUCOUP de temps. Dimanche soir nous avons donc fait beaucoup de recherches sur internet pour trouver des informations concernant comment faire. Ce n’est pas facile, compte tenu du fait que aucun mur ni poutre est droit et que les fenêtres se trouvent dans un mur de 50 cm d’épaisseur. Finalement nous allons mettre les joints des plaques Fermacell (1m de large) sur des double montants. Et entre les double montants nous allons mettre un montant simple à maximum 62,5 cm d’écart. Cependant, les plaques d’isolant font 1m22 sur 57,4 cm. Non, ce n’est pas une blague ! Je ne sais pas qui a pu imaginer des dimensions pareilles !!! Et comme l’isolant fait 12cm, ce qui égale l’épaisseur totale prévu pour le doublage du mur, il faut en plus essayer de l’emboiter dans les montants pour ne pas avoir de pont thermique. En même temps il faut éviter de passer devant les ouvertures des fenêtres, les trous pour la hotte et pour l’aération et contourner la grosse poutre et la cheminée pour ne pas mentionner la pierre d’évier… Et comme cerise sur le gâteau, nous avons appris sur internet qu’il faut surtout essayer d’éviter d’avoir à coller deux bords de plaques de Fermacell découpé, à moins d’être capable de faire une découpe parfaitement droite… ce de quoi nous doutons un peu. Donc en résumé : course à obstacles et travail qui n’avance pas garantie.
Bref, ça n’avance pas et nous allons encore devoir bosser dur pour avoir terminé les murs de la cuisine et de la salle de bains avant que le carreleur ne puisse venir carreler les sols.
Le weekend prochain nous nous offrons un petit peu de repos et nous allons faire un stage de chant.
À suivre donc dans deux semaines.
